عامل تأثيرگذاري بر ديگران، اخلاص و به خصوص اصلاح شاكله و نيل به مقام محبت است. اگر انسان با مقام محبت الهي به دنبال اصلاح مردم باشد، تربيتش اثرگذار خواهد بود. مانند صفتي كه در حضرت رسول (صلي الله عليه و آله) وجود دارد؛ «لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنينَ إِذْ بَعَثَ فيهِمْ رَسُولاً مِنْ أَنْفُسِهِمْ»  و يا «لَقَدْ جاءَكُمْ رَسُولٌ مِنْ أَنْفُسِكُمْ عَزيزٌ عَلَيْهِ ما عَنِتُّمْ حَريصٌ عَلَيْكُمْ بِالْمُؤْمِنينَ رَؤُفٌ رَحيمٌ»؛  براي پيشرفت در اين امر بايد به هدايت مردم، حريص و نسبت به مؤمنين، رئوف و رحيم بود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *