بدون ترديد افرادى كه در صدد ازدواج و تشكيل زندگى مشترك هستند، بايد از يكديگر شناخت و آگاهى داشته باشند و زندگى خود را بر اساس شناختى كه از يكديگر دارند، بنا كنند. در غير اين صورت، زندگى اى كه بر اساس توهّم و خيالات واهى بنا گردد، فرو مى ريزد. پس ما نيز همانند شما، ضرورت شناخت را قبول داريم و معتقديم: بنيان زندگى مشترك بر اساس شناخت صحيح و مطابق با واقع تشكيل مى شود. طبق آموزه هاى اسلامى دختر و پسر، اگر تصميم جدى بر ازدواج دارند، مى توانند قبل از عقد نسبت به وضعيت ظاهرى يكديگر، آگاهى پيدا كنند و حتى طى چند جلسه گفت و گو، از خصوصيات اخلاقى و انتظارات زندگى آينده، شناخت داشته باشند.
آنچه نياز به بررسى دارد، چگونگى اين آگاهى و ميزان دقّت آن است. به گواهى آمار، درصد قابل توجهى از طلاق ها و مشاجرات، ناشى از شناخت ها و اطلاعات غلط و يا سطحى و گذرا است. اين واقعيت تلخ نشانگر آن است – به رغم قبول ضرورت شناختِ از يكديگر – در مسير تحصيل اين آگاهى، دچار خطا شده اند ؛ از اين رو همان گونه كه شناخت دو طرف از يكديگر بايسته است، رعايت راه و رسم رسيدن به اين شناخت و شرايط دسترسى به آن نيز ضرورت دارد و زير پا گذاشتن آنها، به اين چنين پيامدهاى تلخى، ختم خواهد شد.
حال بايد روشن شود قواعد، شرايط و راه صحيح تحصيل اين نوع شناخت و آگاهى چيست؟ ابتدا ويژگى هاى همسر ايده آل را مدنظر قرار دهيد و به منظور كسب اطلاع از برخوردار بودن فرد مورد نظر از ويژگى هاى مثبت و بيگانه بودن وى با ويژگى ها و اوصاف منفى، اقدام به برنامه ريزى جهت كسب آگاهى نموده و به تحقيق و پرسش و… دست مى زنيد. چون هر ويژگى اى از طريقى خاص به دست مى آيد: عدم سوء سابقه با مراجعه به مركزى خاص يا عدم ابتلا به بيمارى هاى ژنتيكى و وراثتى، از رهگذر مراجعه به مركز مشاوره ژنتيكى ؛ سازگارى گروه خونى و RHخون از راه آزمايش خون، حسن اخلاق، اصالت خانوادگى و پايبندى به اعتقادات دينى و… از طريق شناخت خانواده و گفت و گو به دست مى آيد. پس تنها ارتباط دختر و پسر راه گشا نيست. از جانب ديگر چون هدف تحصيل «شناخت و آگاهى» است، رعايت اصول زير لازم و ضرورى است:
1 – در اين ارتباط، جز پيام شناختى، پيام ديگرى مبادله نشود، از اين رو خوش و بش كردن و گل گفتن و گل شنيدن به اين ارتباط ضرر مى رساند و آن را از هدف خود دور مى سازد.
2 – راه شناخت تنها ارتباط مستقيم با فرد مورد نظر نيست ؛ بلكه تحقيق، پرس و جو و مراجعه به سابقه زندگى و… از راه هاى ديگر شناخت است. حتى به بعضى از شرايط همسر ايده آل، نمى توان از طريق ارتباط مستقيم و گفت و گو پى برده و چه بسا بهره گرفتن از آگاهى فرد مورد اعتماد و آگاه و مصلحت انديش كارگشاتر است ؛ تا گفت و گوهاى طولانى و دو نفره آميخته به عشق ورزى و محبت.
3 – در صورت ضرورت ارتباط مستقيم ديدارى، بايد موضوع جلسه و سؤالاتى كه در پى پاسخ آن هستيد، از قبل مشخص باشد و حتى به صورت جزئى، معيّن و روشن بيان گردد و از سخنان بى ثمر و كلى جداً پرهيز شود.
4 – مدت زمان جلسه ارتباط ديدارى، نبايد زياد طولانى باشد.
5 – چون هدف كسب آگاهى از يكديگر است ؛ لذا حضور فرد ثالث – كه نقاط پنهان و مبهم گفت و گو را به طرفين گوشزد كند – ضرورى است (حتى اگر از نظر شناختى، به حضور فرد ثالث نياز نباشد) ؛ فضاى خلوت دو نامحرم، جايگاه نفوذ شيطان است. پنهان از نظاره ديگران به ارتباط ديدارى اقدام نكنيد كه اگر فضا به شهوت و عشق آلوده گردد، چشم عقل كور مى شود و ديگر نمى توان به آگاهى درست و دقيق دست يافت.