همه مراجع (به جز بهجت): بايد ترى دست به اندازه اى باشد كه يا به واسطه كشيدن دست، كمى آب بر صورت و دست ها جارى شود و يا اينكه آب، اين دو عضو را طورى فرا گيرد؛ كه به آن شستن گفته شود.[1]
آية اللّه بهجت: بنابر احتياط بايد ترى دست به اندازه اى باشد كه به واسطه كشيدن دست، كمى آب بر صورت و دست ها جارى شود.[2]
پی نوشت ها
[1] – العروه الوثقى، ج 1، افعال الوضو؛ توضيح المسائل مراجع، م 244؛ خامنه ايى، اجوبه، س 124؛ وحيد، توضيح المسائل، م 250.
[2] – بهجت، توضيح المسائل مراجع، م 244.