فضل بن روزبهان سعی کرده است تا شبهه‌ای را بدین صورت مطرح کند: آن دربی که گشوده ماند، درب منزل خود پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بود نه درب منزل علی علیه‌السلام . یعنی علی علیه‌السلام در خانه پیامبر زندگی می‌کرد و پیامبر نیز درب منزل خود را باز نمود. و اینکه می‌گویند رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درب منزل علی را باز نمود، از باب توسع و مجاز است. بنابرین فضلی برای علی علیه‌السلام باقی نمی‌ماند.
ابن روزبهان گفته است:« مسجدی که در زمان رسول خدا وجود داشت درب منزلی به آن منتهی می‌شد که آن منزل خود رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله بود و علی علیه‌السلام نیز در خانه پیامبر زندگی می‌کرد چراکه دختر پیامبر در آن خانه سکنی داشت.»
اما ما می‌گوییم:
بی‌شک اخبار تصریح می‌کند که آن باب، درب منزل علی علیه‌السلام بوده و حتی مردم نیز در لسانشان باب علی علیه‌السلام را از سایر ابواب جدا می‌کردند. و نیز اگر آن درب، درب منزل پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله بود، دیگر هیچ مجالی برای اعتراض و حسادت قریش وجود نداشت.[1]
بلکه اگر آن درب، درب منزل خود پیامبر بود دیگر اصلاً نیازی به استثناء آن درب از سایر درب‌ها وجود نداشت. چراکه پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله وظیفه و تکلیف خود را در قبال باز ماندن و یا باز نماندن درب منزل خود را می‌داند. پس معنا ندارد که بیاید و آن را استثنا کند.
علاوه بر اینها در فصول گذشته گفتیم که علی علیه‌السلام، فاطمه سلام‌الله‌علیها را در منزل حارث بن نعمان[2]جای نهاد. و حارثه نیز خانه‌هایی را به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله هدیه داد تا ایشان به همراه همسرانش در آن زندگی کنند.[3]
منبع:صفحات 130 و131جلد 3 کتاب الصحیح من سیره الامام علی علیه‌السلام / علامه سید جعفر مرتضی عاملی
[1]. دلائل الصدق ج2 ص261 ـ 267
[2]. بحار الأنوار ج19 ص113 ؛ إعلام الورى ص71 و (ط مؤسسة آل البيت) ج1 ص161 ؛ شرح إحقاق الحق (الملحقات) ج25 ص449 عن أخبار الموفقيات )ط بغداد) ص375.
[3]. بحار الأنوار ج19 ص113 ؛ إعلام الورى ص71 و (ط مؤسسة آل البيت( ص161 ؛ الطبقات الكبرى ج3 ص488 ؛ سير أعلام النبلاء ج2 ص380 ؛ الوفاء لابن الجوزي ج1 ص257 ؛ تاريخ الخميس ج1 ص366 ؛ دلائل النبوة ج5 ص131 ؛ وفاء الوفاء ج2 ص462 ؛ السيرة الحلبية ج1 ص336.