اکثر نشانه‌هایی که در اختلال جنسی وجود دارد، با برخی از مشکلات دیگر مشترک هستند؛ لذا ممکن است والدین در این زمینه دچار سوء برداشت شده باشند.
در واقع درست نیست که ما نسبت به فرزند خود دچار سوء ظن شویم؛ زیرا از لحاظ دینی سوء ظن مذموم است و در تک تک رفتارهای انسان، مثل نوع برخورد و ارتباط کلامی تأثیر منفی می‌گذارد.
برای این که پدر و مادر به فرزندشان سوظن نداشته باشند، باید یک سری از پیشگری هایی را انجام دهند تا نوجوان دچار این مشکل نشود؛
- اوّلاً بزرگترها باید به نوجوانان در رابطه با بلوغ آموزش کافی بدهند تا بتواند از این دوران خیلی راحت عبور کنند.
- دوّمین مورد تکریم شخصیّت نوجوان است. در روایت داریم: «مَنْ كَرُمَتْ عَلَيْهِ نَفْسُهُ هَانَتْ عَلَيْهِ شَهْوَتُهُ»[1]؛ یعنی کسی که برای خود عزّت نفسی قائل است، به دنبال لذّت‌جویی‌ها نمی‌رود.
- سوّمین مورد کار و فعّالیت مداوم نوجوان است. وقتی کسی فعّالیت زیادی داشته باشد سالم زندگی می کند.
- چهارمین مورد تنظیم زمان و مدّت خواب فرزندان است؛ یعنی این طور نباشد که نوجوان بیدار باشد و سایر اهل خانه خوابیده باشند؛ چراکه این خلوت‌ها ممکن است آسیب برساند.
- پنجم بستر خواب مناسب است. روانشناس‌ها می‌گویند رختخواب درشت از رختخواب نرم سالم‌تر است و نباید این‌طور باشد که فرزند را روی تشک و لحاف نرم بخوابانیم.
- ششمین نکته این است که والدین باید محیط را آسیب‌زدایی کنند؛ به عنوان مثال وقتی می‌بینیم که یکی از اقوام به خانه‌ی ما رفت و آمد دارد و مراقب حجب و حیا و پوشش خود نیست، ارتباط خود را با او کم کنیم.
- هفتمین مورد از نکات مهم در زمینه پیشگیری از این اختلال، این است که به اوقات فراغت بچّه‌ها خیلی توجّه داشته باشیم.
مسئله‌ی آخری که در این زمینه اهمّیت دارد، تغذیه ی مناسب است.
[1]– بحار الأنوار، ج 67، ص 78.