براي ترويج و تبيين غدير بايد در چند نقطه تحول ايجاد كرد. اول اينکه نوع بحث‏هايي که در باب حادثه غدير اتفاق مي‌‏افتد، بحث‏‌هايي است که در خط مرزي طرفداران غدير و مخالفان غدير است؛ تمام هدف اين است كه اثبات کنيم غدير وجود داشته است. البته اين امر هم بايد انجام بگيرد؛ در طول تاريخ هم براي اين کار زحمت‏ها کشيده‌‏اند؛ عبقات الانوار، الغدير و آثار شيعي ديگر مشحون از حقايق و زحمات و رنج‏هايي است که بزرگان شيعه كشيده‏‌اند. اما به نظر مي‌‏آيد درحال حاضر اين اقدامات ديگر کافي نيست. بعد از اثبات اصل غدير بايد به دنبال گسترش معارف غدير و ارتقاء درک از امام بود. نظام ولايي‏ اي که شيعه تعريف مي‌‏کند ـ که نظام سياسي شيعه هم هست ـ و چيزي فراتر از يک نظام اجتماعي است. بحث از يک جريان حقيقي در کل عوالم است كه به تدريج بايد تلقي و القاء شود يعني بحث ولايت اميرالمومنين (ع) فقط اين نيست که چه کسي حکومت مي‌‏کند؛ بلكه بحث از جريان ولايت حقه‌‏اي است که بستر تحقق توحيد در عالم است؛ بحث از معرفت ولي خدا و خليفه الله است که زيارت جامعه کبيره جلوه‌‏اي از آن کمالات است.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *