نماز، عبور از همه‌ی کثرات امکانیه و وصول به مقام وحدت است. و نماز، انقطاع از دنیا و لوازم دنیا است بالمرّه و التجا به عالم غیر متناهی آخرت و قیامت حقیقی که قیام عند الله است می‌باشد. و باید نمازگزار از همه چیز بگذرد در حال نماز، الّا از خداوند عظیم.
در خبر است که فرموده‌اند: وَ لْیَکُنْ صَلاتُکَ صَلَاةَ مُوَدَّعٍ. یعنی در نماز با همه چیز وداع کن و مفارقت همه‌ی اوضاع هستی را ده الّا از حضرت حقّ جَلَّ ذِکرُه.
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 138