ملايكه وقتى ديدند معجون آدم ـ عليه السّلام ـ از آب و گل ساخته شده و سنگين است و غضب و شهوت و جنگ و خونريزى و فساد از او بر مى آيد، گفتند: « اين ها مثل ما سبك و آسمانى نيستند و نمى توانند پرواز كنند. » اشاره به آيه ى 30 سوره ى بقره و استفسار ملايكه از خداوند سبحان كه گفتند: چرا با وجود اين كه ما تو را ستايش و تسبيح و تقديس مى كنيم، انسان را مى آفرينى تا در زمين تباهى و فساد نموده و خونريزى كند؟! «قَالُوآاْ أَتَجْعَلُ فِيهَا مَن يُفْسِدُ فِيهَا وَ يَسْفِكُ الدِّمَآءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ» ولى خداوند با يك آزمايش به آن ها فهماند كه بشرخاكى هم مى تواند بالاتر از ملايكه باشد، چنان كه فرمود: «وَ عَلَّمَ ءَادَمَ الاْءَسْمَآءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَـآلـءِكَةِ فَقَالَ أَ منبِـءُونِى بِأَسْمَآءِ هَـآؤُلاَآءِ إِن كُنتُمْ صَـدِقِينَ»( سوره ى بقره، آيه ى 31.)
و تمامى اسما [و كمالات] خود را به آدم ـ عليه السّلام ـ آموخت، سپس آن ها را بر ملايكه عرضه نمود و فرمود: اگر راست مى گوييد [كه برتر از آدم ـ عليه السّلام ـ هستيد]، اسما [و كمالات] اينان را به من بگوييد.
يعنى بشر ظرفيّت تعليم اسما همراه با مسمّيات را دارد،نه اسم تنها بدون مسمّى را؛ ولى افسوس كه ما به همان سنگينى و به همان حالت خاكى باقى مانده ايم. چنان كه خداوند در جاى ديگر مى فرمايد:
«وَلَـكِنَّهُوآ أَخْلَدَ إِلَى الأَْرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَلـهُ»( سوره ى اعراف، آيه ى 176.)ليكن به زمين روى آورد و از هوا و هوس خويش پيروى نمود.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد