اخلاص در گفتار

اخلاص در گفتار به سادگي حاصل نمي گردد. دست يابي به اخلاص در عمل، نيازمند مراقبه اي دائمي است تا آنجا که خود انسان نيز خالص شده و شاكله‌اش اصلاح شود. درجات اخلاص تابع درجات اخلاص شاكله است. اگر شاکلة انساني به شاكلة محبين تبديل شود با سخني که از روي محبت خداي متعال مي گويد در عالم اثرگذار خواهد شد. خداي متعال خطاب به نبي اکرم (صلي الله عليه و آله) مي‌فرمايد: «وَ إِنَّكَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظيمٍ»؛  تو بر خلقي عظيم مشرفي؛ خلق عظيم نبي اکرم (صلي الله عليه و آله) مردم را به سوي خداي متعال دعوت مي‌كند؛ «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَدَّبَ نَبِيَّهُ عَلَى مَحَبَّتِهِ»؛  خداي متعال نبي اكرم (صلي الله عليه و آله) را با محبت خود تأديب كرد. اگر شاكلة كسي شاكلة محبت خداي متعال باشد تعليم او نيز از محبت ناشي مي گردد.