نگرانىها داراى انواع مختلفى است؛ كه بعضى از آنها طبيعى بوده و بايد در روان آدمى حاضر باشد؛ ولى برخى نيز نابجا بوده و بايد به مبارزه ريشهاى با آن پرداخت.
در هر صورت آرامش روانى، امرى مطلوب است كه براى دستيابى آن بايد تلاش كرد، عمل به توصيههاى زير مىتواند در اين رابطه كارساز باشد:
1 – سعى در درك صحيح از فلسفه زندگى و حيات؛ اين مقوله كمك خواهد كرد تا انسان، جايگاه خود را در هستى بشناسد و در پرتو آن، راه درست زندگى را بيابد. دسترسى به اين نكته، بخش مهمى از نگرانىها را برطرف خواهد ساخت.
2 – ياد خدا و توجه به جايگاه او در هستى و اينكه ما در حال سير به سوى او هستيم: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ».[1]
3 – بر پاداشتن نماز در اوقات خود و با توجه به شرايط و آداب آن؛
4 – تلاوت قرآن و تأمّل و تدبّر در آيات آن؛[2]
5 – دعا و راز و نياز با خالق هستى، به ويژه در شبها و مواقع تنهايى؛[3]
6 – توكل به خداوند در همه امور زندگى و اعتماد و اعتقاد به قضا و قدر الهى[4].[5]
7 – در صورت نياز ازدواج نقش مؤثرى در سكينه و آرامش خاطر دارد.[6]
پی نوشت ها
[1] – بقره 2، آيه 156.
[2] – مزمل 73، آيه 20.
[3] – بقره 2، آيه 186.
[4] – احزاب 33، آيه 23.
[5] – براى مطالعه بيشتر ر.ك:
الف. محمود اكبرى، غم و شادى در سيره معصومان.
ب. نورمن و نينت پيل، مثبت درمانى، ترجمه توراندخت تمدن، نشر دايره، پاييز 1378.
[6] – روم 30، آيه 6.