خدا کند که دروغی بزرگ باشد اینمن اعتماد ندارم به حرف طالع بیننشسته اند کمان های بیوه آمادهگرفته اند کمین تیر های چله نشیندوباره کوچه ...

یک عمر در حوالی غربت مقیم بودآن سیدی که سفره‌ی دستش کریم بودخورشید بود و ماه از او نور می‌گرفتتا بود، آسمان و زمین را ...