ای نور قدیم کردگاریای تازه تر از گل بهاریگل با همه حسن پیش رویتخاری بود، از جمال، عاریزان دیده ی مست ، نرگس آموختخود شیوه ...

ای فروغ چهره‌ات، بر ماه گردون،‌بسته راهگل، ندارد نزد گلزار رخت، قدر گیاهموسم شور و نشاط آید، بیارا بزم نوروقت سور و انبساط آمد، مکن ...

بشکفت گل، به گلشن طاها چمن،‌چمنتا جلوه کرد مظهر حُسن ازل، حسناز نفخه نسیم عنایت،‌به گلستانشد غنچه را ز شوق، به تن پاره پیرهنآمد به ...