بنابر نقل‌های تاریخی؛ در زمان حکومت امام علی(ع) زندان وجود داشته و حتی نقل شده که چون زندان دارای بنای مناسبی نبود و زندانی‌ها فرار می‌کردند، امام علی(ع) آن‌جا را تعمیر کرده و محکم کردند.[۱]
علاوه بر این، برخی جرایمی که منجر به زندانی‌شدن افراد در زمان حضرتشان می‌‌شد نیز در روایات نقل شده است.
در روایتی از امام باقر(ع) می‌خوانیم: «حضرت علی(ع) جز سه گروه، کسی را زندانی نمی‌کرد: شخص غاصب، کسی که مال یتیم را گرفته و شخصی که در امانت خیانت کرده بود».[۲]
البته این روایت در مقام بیان انحصار برای زندانی کردن افراد نیست[۳]بلکه ناظر به مجازات حبس در نوعی خاص از جرایم مالی است.

  منبع: اسلام کوئست

[۱]. ثقفی، ابراهیم بن محمد، الغارات أو الإستنفار و الغارات، محقق، محدث، جلال الدین،‏ج ۱، ص ۷۹، تهران، انجمن آثار ملی، چاپ اول، ۱۳۹۵ق.

[۲]. شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، محقق، موسوی خرسان، حسن، ج ۶، ص ۲۹۹، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

[۳]. مجلسی، محمد باقر، ملاذ الأخیار فی فهم تهذیب الأخبار، محقق، رجائی‌، مهدی، ج ۱۰، ص ۲۰۵، قم، کتابخانه آیه الله مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۴۰۶ق.