خدا در این آیه‌ی کریمه می‌خواهد این قدرت را بگوید. «إِنَّا خَلَقْناکُمْ»[۱] ما شما را آفریدیم، «مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى» یک زن و مرد آفریدیم ولی توسعه پیدا کرد و تمام کره‌ی زمین راگرفته است و طولی نمی‌کشد که این بشر به تمام کرات دیگر هم قدم می‌گذارد و عالم را می‌گیرد. «سَخَّرَ لَکُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ»[۲] همه‌ی عالم را مسخّر شما کردیم. این ستارگان هم ممکن است یک روزی محیط زندگی بشر شود. این همه کثرت به یک مرد و به یک زن برمی‌گردد. «مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثى وَ جَعَلْناکُمْ شُعُوباً وَ قَبائِلَ لِتَعارَفُوا»[۳] این شعبه‌ها، این قبیله‌ها، این نژادها، این رنگ‌ها، این گویش‌ها، این قدهای متفاوت، استعدادهای متعارف، هنرهای مختلف، سلیقه‌های مختلف وجود دارد و إلی ماشاءالله تنوّع در میان انسان‌ها وجود دارد، ولی هیچ کدام از این‌ها ارزش نیست.
نه زن بودن نه مرد بودن، نه سیاه بودن و نه سفید بودن، نه قد بلند بودن و نه کوتاه قد بودن، هیچ کدام از این‌ها مهم نیست، قرآن کریم می‌خواهد به ما ارزشی شدن را بیاموزد. شما نمی‌توانید روی آن چیزی که از دست رفتنی است حساب کنید. مردها می‌میرند، زن‌ها می‌میرند، سیاه‌ها می‌میرند، سفیدها می‌میرند. ذوق و سلیقه‌ها همه از بین می‌رود. چیزی می‌ماند؟ آن چیزی که می‌ماند ارزش است «ما عِنْدَکُمْ یَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ».[۴] تمام این دانشمندان می‌میرند، خیال نکنید که علم این‌ها می‌ماند. نه هر چیزی که ذهنی است پاک می‌شود و علم هم می‌میرد. آن چیزی که می‌ماند «کُلُّ مَنْ عَلَیْها فانٍ * وَ یَبْقى وَجْهُ رَبِّکَ».[۵]
[۱]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۳٫
[۲]– سوره‌ی ابراهیم، آیه ۳۳٫
[۳]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۳٫
[۴]– سوره‌ی نحل، آیه ۹۶٫
[۵]– سوره‌ی الرّحمن، آیات ۲۶ و ۲۷٫
پاسخ دهید