«ابن تیمیه» پس از ذکر روایات متعددی درباره سماع اموات، می نویسد:

این نصوص و امثال آن روشن می سازند که مرده صدای زنده را می شنود، گرچه لزومی ندارد این شنوایی دائمی باشد؛ و مقصود از آیه «إنَّکَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَىِ» این است که کافر همانند مُرده قادر به اجابت دعوت نیست و همچون چهارپایان که صدا را می شنوند اما آن را نمی فهمند، مرده نیز با اینکه صدای زنده را می شنود و معنی آن را نیز می فهمد، لکن قدرت اطاعت از امر و اجتناب از نهی را ندارد و امر و نهی میت فایده ای ندارد! همان گونه که کافر این چنین است.