من یک دختر ۱۵ ساله و یک پسر ۱۸ ساله دارم. پسر من خیلی برون گرا است و ما با یکدیگر صحبت و درد دل می‌کنیم. او هر مشکل و مسئلهای داشته باشد، خیلی راحت با ما درمیان میگذارد و آن را حل می‌کنیم؛ ولی دختر من فوق العاده خود دار و درون گرا است؛ یعنی اگر بدترین درد را هم داشته باشد، به کسی نمیگوید و در دل خود نگه میدارد. من چه کار کنم که وارد قلب او بشوم؟
قرار نیست که همه‌ی فرزندان ما مثل هم باشند؛ زیرا انسان‌ها متفاوت آفریده شده‌اند و از جهت خلق و خو و روحیات با یکدیگر متفاوت هستند.
راهکارها:
الف. پرهیز از مقایسه
اوّلین نکته‌ای که باید به آن توجّه کنیم، این است که هیچگاه نباید فرزندان خود را با یکدیگر مقایسه کنیم؛ به عنوان مثال، نباید از این ویژگی پسرمان تعریف و او را به خاطر برون گرایی تحسین کنیم. همچنین نباید دختر خود را به خاطر نداشتن این ویژگی سرزنش کنیم و مدام به او بگوییم: از برادرت یاد بگیر!
ب. استمرار در برقراری ارتباط
مادر نباید در برقراری ارتباط با فرزند خود خسته شود؛ زیرا این افراد سخت‌ارتباط برقرار می‌کنند.
فرد برون گرا مانند چشمه‌ی جوشانی در یک دشت است که خودبه‌خود می‌جوشد و در سطح دشت جریان پیدا می‌کند. این افراد نمی‌گذارند چیزی درون آن‌ها بماند و سریع آن را بروز می‌دهند؛ امّا ارتباط با برخی افراد مثل این است که بخواهیم با سطلی کوچک از یک چاه عمیق، آب بیرون بکشیم؛ لذا از این افراد باید حرف را استخراج کرد.
ج. گفتگوی خصوصی
از آن‌جا که روحیات فرزندان ما با هم تفاوت دارد، والدین در ارتباط با فرزند درون گرا باید قویتر باشند و صبوری کنند و در رابطه با مشکلات او بپرسند؛ امّا باید توجّه داشته باشند که این کار را در فضایی خصوصی انجام دهند؛ نه در حضور دیگران.
د. گفتگو با مشاور
یک نکته مهم این است که اگر این ویژگی در دختر ایشان به تازگی، یعنی بعد از بلوغ و دوره‌ی نوجوانی ایجاد شده است، ممکن است مربوط به مشکلی خاص باشد؛ لذا توصیه می‌کنیم که حتماً در این زمینه با یک مشاوره گفتگو کنند.
ولی اگر فرزند ایشان از دوره‌ی کودکی این شکل رفتار را داشته و روحیه او این گونه است، چندان جای نگرانی نیست؛ فقط باید در کنار او قرار بگیرند و با صبوری و متانت و بدون اضطراب و نگرانی در کنار او باشند و با او ارتباط کلامی خود را برقرار کنند.
پاسخ دهید