بیشترین کاربرد این اصطلاح جایى است که مرجع تقلید در مسئله اى احتیاط واجب کرده و مقصود آن است که مقلد، مى تواند به فتواى مجتهد دیگرى ـ که علمش از مرجع خودش کمتر و از مراجع دیگر بیشتر است ـ عمل کند و اگر مرجع دوم نیز در همان مسئله قائل به احتیاط واجب بود، باز مى تواند به مرجع سومى ـ که علمش از مرجع دوم کمتر و از مرجع دیگر بیشتر است ـ رجوع کند و… .[۱]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – توضیح المسائل مراجع، م ۷٫