محبت اهل بیت پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) یکی از ضروریات دین مبین اسلام می‌باشد. قرآن در آیه “قل لاأسیلکم علیه أجرا إلا الموده فی القربی” شوری/۲۳) به مودت ذوی القربی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) تاکید کرده و آن را اجر رسالت پیامبر اسلام قرار داده است. در این رساله بر اساس مستندات قرآنی و روایی ثابت شده است که مصادیق “قربی” اهل بیت مطهر پیامبر اسلام می‌باشد. روایات منقول از پیامبر اکرم ضمن اینکه مصادیق “القربی” را معین نموده است، در موارد متعددی به جایگاه محبت اهل بیت نیز تصریح نموده است که در این رساله نمونه‌های از این روایات ذکر شده است. در روایات اسلامی محبت اهل بیت به عنوان اساس دین، معیار ایمان، نشانه رضایت پروردگار، بهترین عبادت و مهم‌ترین نعمت الهی معرفی شده است. ادعای محبت نسبت به هر محبوبی وقتی می‌تواند صادق باشد که محبت به تمام لوازم محبت ملتزم باشد محبت اهل بیت پیامبر هم لوازم و شرایط خاصی دارد که شناخت اهل بیت، الگو گرفتن از ایشان، عمل به اوامر و دستورات اهل بیت، سعی در بدست آوردن رضایت اهل بیت، دوستی با دوستان اهل بیت و دشمنی با دشمنان ایشان، همراهی کردن با آن‌ها در اندوه و شادی از مهم‌ترین لوازم و شرایط آن است. آنچه محبت اهل بیت را از بقیه محبت‌ها ممتاز می‌گرداند این است که اولا: محبت اهل بیت جدای از محبت خداوند بزرگ نمی‌باشد و محبت نداشتن به اهل بیت پیامبر خدا نشانگر نقص محبت فرد به خدای متعال است. ثانیا: محبت و اطاعت پیامبر گرامی اسلام یکی از ضروریات دین می‌باشد و هر مسلمانی باید محب و مطیع پیامبر اسلام باشد، و محبت اهل بیت و اطاعت از دستورات ایشان یکی از لوازم محبت پیامبر می‌باشد. در محبت اهل بیت آثار گرانبهایی مترتب است که از جمله آن‌ها است: استکمال دین، تقرب به خدا، بهره‌مند شدن از شفاعت اهل بیت، بخشوده شدن گناهان، برخورداری از امنیت در صحرای محشر، راهیابی به بهشت و جاویدان و محشور شدن با اولیایی الهی.