خداوند به کدام یک از پیامبران فرزند معلولی عطا فرمود؟

پاسخ اجمالی

درباره حضرت سلیمان وارد شده است که فرزندی ناقص الخلقه برای او متولد شد و دلیلش هم این بوده که او داراى همسران متعدّد بود، با خود گفت: من با آنها همبستر مى‏شوم تا فرزندان متعددى نصیبم گردد، و به هدف هاى من کمک کنند، ولى چون در این جا غفلت کرد و «انشاء اللَّه» را – که بیانگر اتکاى انسان به خدا در همه حال است – نگفت؛ در آن زمان هیچ فرزندى از همسرانش تولد نیافت، جز فرزندى ناقص الخلقه (فرزند معلول)؛ و او را همچون جسدى بى‏روح آوردند و بر کرسى (تخت پایه کوتاه[i]) سلیمان (ع) افکندند! او سخت در فکر فرو رفت، و ناراحت شد که چرا یک لحظه از خدا غفلت کرده، و بر نیروى خودش تکیه کرده است، توبه کرد و به درگاه خدا بازگشت.

البته این ترک اولی از طرف حضرت سلیمان (ع) بوده، چون پیامبران معصوم از خطا و اشتباه و گناه هستند.

[i]. مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۹، ص ۲۸۰، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

پاسخ تفصیلی

درباره حضرت سلیمان (ع) گفته شده است:

آن حضرت (ع)، آرزو داشت فرزندان برومند و شجاعى نصیبش شود که در اداره کشور و مخصوصاً جهاد با دشمن به او کمک کنند. او داراى همسران متعدّد بود با خود گفت: من با آنها همبستر مى‏شوم تا فرزندان متعددى نصیبم گردد، و به هدف هاى من کمک کنند، ولى چون در این جا غفلت کرد و «انشاء اللَّه» را – که بیانگر اتکاى انسان به خدا در همه حال است – نگفت؛ در آن زمان هیچ فرزندى از همسرانش تولد نیافت، جز فرزندى ناقص الخلقه (فرزند معلول)؛ و او را همچون جسدى بى‏روح آوردند و بر کرسى (تخت پایه کوتاه [۱] ) سلیمان (ع) افکندند! او سخت در فکر فرو رفت، و ناراحت شد که چرا یک لحظه از خدا غفلت کرده، و بر نیروى خودش تکیه کرده است، توبه کرد و به درگاه خدا بازگشت. [۲]

این مطلب را برخی از مفسّرین و محدّثین در ذیل تفسیر آیه شریفه «وَ لَقَدْ فَتَنَّا سُلَیْمانَ وَ أَلْقَیْنا عَلى‏ کُرْسِیِّهِ جَسَداً ثُمَّ أَنابَ» [۳] : ما سلیمان را آزمودیم و بر کرسى او جسدى افکندیم، سپس به درگاه خداوند انابه کرد، و به سوى او بازگشت»، بیان کرده اند و آن را درباره آیه شریفه، موجه‏ترین و روشن ترین تفسیر دانسته اند. [۴]

البته، مفسّرین دیگر اقوال مختلفى در مراد از آیه دارند، و هر یک از روایتى پیروى کرده اند، اما آن چه به طور اجمال از میان اقوال و روایات مى‏توان پذیرفت، این است که: جسد نامبرده جنازه کودکى از سلیمان (ع) بوده که خدا آن را بر تخت وى افکند، و این که موضوع آزمایش سلیمان به وسیله جسد بى‏روحى بوده است که بر تخت او در برابر چشمانش قرار گرفت، چیزى که انتظار آن را نداشت، و امید به غیر آن بسته بود، ولى قرآن شرح بیشترى در این زمینه نداده است. [۵]

البته این ترک اولی از طرف حضرت سلیمان (ع) بوده، چون پیامبران معصوم از خطا و اشتباه و گناه هستند. [۶]

منبع:اسلام کوئست

[۱] . مکارم شیرازى، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۹، ص ۲۸۰، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[۲] . بحار الانوار، ج ۱۴، ص ۱۰۶ – ۱۰۷؛ تفسیر نمونه، ج ۱۹، ص ۲۸۰.

[۳] . ص، ۳۴.

[۴] . تفسیر نمونه، ج ۱۹، ص ۲۸۰ – ۲۸۱؛ حسینى همدانى، سید محمد حسین،‏ انوار درخشان، ج ۱۴، ص ۱۲۵ – ۱۲۶،   کتابفروشى لطفى‏، تهران، چاپ اول، ۱۴۰۴ق.

[۵] . طباطبایی، سید محمد حسین،تفسیر المیزان، ترجمه موسوی همدانی، سید محمد باقر، ج ۱۷، ص ۳۱۰،   دفتر انتشارات اسلامى جامعه مدرسین حوزه علمیه قم‏، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش؛ تفسیر نمونه، ج ۱۹، ص ۲۸۰.

[۶] . تفسیر نمونه، ج ۱۹، ص ۲۸۰؛ برای آگاهی بیشتر نمایه «عصمت انبیا از دیدگاه قرآن» سؤال ۱۱۲ (سایت: ۹۹۸) را مطالعه کنید.