واقعیت تاریخی جابر بن حیان که در بسیاری از آثار منسوب به او خود را شاگرد امام صادق (ع) خوانده و اشاره‌های متعددی به آن امام کرده، از سوی پاول کراوس، بزرگ‌ترین محقق درزمینه‌ی کیمیای جابری، به‌طور کامل زیر سؤال رفته و تناقض‌های عدیده موجود در این اشاره‌ها و شواهد با استناد به «مجموعه جابری» استخراج و مطرح گردیده است. این مقاله بر آن است تا با تحلیلی تاریخی و محتوایی به توضیح و تبیین چهار نوع از این شواهد و اشارات جابر به امام (ع) بپردازد و نظرهای پاول کراوس را در مورد یک مسأله مهم در تاریخ علم، یعنی مسأله جابری نقد و ارزیابی نماید؛ خاصه آنکه شمار قابل‌توجهی از مخطوطات منسوب به جابر هنوز منتشر نشده و به دست محققان نرسیده است و ازاین‌رو، باب گفت‌وگو درباره این مسأله همچنان گشوده و جای نظرها و پاسخ‌های تازه دراین‌باره خالی است. امید می‌رود که این مقاله پاسخی به این مسأله باشد.