ابن شهر آشوب از سهل بن ابی صالح، از ابن عبّاس نقل کرده است که:

پیامبر اکرم (ص) در بیماری‌اش، بیهوش شد؛ در خانه‌اش را زدند؛ فاطمه (ع) گفت: کیست؟ کوبنده‌ی در گفت: من، مرد غریبی هستم؛ آمده‌ام سؤال کنم آیا رسول خدا اجازه می‌دهد بر او وارد شوم؟ فاطمه (ع) جواب داد: به دنبال کار خود برو، خدایت ببخشاید؛ رسول خدا (ص) سرگرم حال خودش است. او رفت و کمی بعد بازگشت و حلقه بر در زد و گفت: غریبی است که از رسول خدا (ص) اجازه‌ی ورود می‌خواهد، آیا او به غریبان اجازه‌ی ورود می‌دهد؟ رسول خدا (ص) که بهبودی یافته بود، فرمود‌:«ای فاطمه! آیا می‌دانی او کیست؟» عرض کرد: نه، ای رسول خدا! فرمود: کوبنده‌ی در، پراکننده‌ی جمعیّت‌ها و مکدّر کننده‌‌ی عیش‌ها و خوشی‌هاست؛‌او فرشته‌ی مرگ است. به خدا سوگند! او قبل از من از کسی اجازه نگرفته است و بعد از من هم از کسی اجازه نخواهد گرفت. فاطمه جان! به خاطر کرامت من نزد خداست که از من اجازه می‌خواهد، به او اجازه بده.» فاطمه (ع) گفت: وارد شو، خدایت ببخشاید! پس مانند باد تند وارد شد و گفت: سلا بر اهل بیت رسول خدا! در این وقت پیامبر اکرم (ص)، علی (ع) را به صبر بر مصیبت‌های دنیا و حفظ فاطمه و جمع کردن قرآن کریم و ادای دینش و تجهیزش و این که دور قبرش دیواری اسخته شود و نیز نگهداری و مراقبت از حسن و حسین، سفارش کرد.

روی ابن شهر آشوب:

 عَنْ سَهْلُ بْنُ أَبِی صَالِحٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ: أَنَّهُ أُغْمِیَ عَلَى النَّبِیِّ (ص) فِی مَرَضِهِ فَدُقَّ بَابُهُ، فَقَالَتْ فَاطِمَهُ: مَنْ ذَا؟ قَالَ: أَنَا رَجُلٌ غَرِیبٌ أَتَیْتُ أَسْأَلُ رَسُولَ اللَّهِ أَ تَأْذَنُونَ لِی فِی الدُّخُولِ عَلَیْهِ؟ فَأَجَابَتْ: امْضِ رَحِمَکَ اللَّهُ لِحَاجَتِکَ فَرَسُولُ اللَّهِ عَنْکَ مَشْغُولٌ، فَمَضَى، ثُمَّ رَجَعَ فَدَقَّ الْبَابَ وَ قَالَ: غَرِیبٌ یَسْتَأْذِنُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ أَتَأْذَنُونَ لِلْغُرَبَاءِ؟ فَأَفَاقَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مِنْ غَشْیَتِهِ، فَقَالَ: یَا فَاطِمَهُ أَ تَدْرِینَ مَنْ هَذَا؟ قَالَتْ: لَا یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ: هَذَا مُفَرِّقُ الْجَمَاعَاتِ؟ وَ مُنَغِّصُ اللَّذَّاتِ، هَذَا مَلَکُ الْمَوْتِ، مَا اسْتَأْذَنَ وَ اللَّهِ عَلَى أَحَدٍ قَبْلِی وَ لَا یَسْتَأْذِنُ لِأَحَدٍ مِنْ بَعْدِی، اسْتَأْذَنَ عَلَیَّ لِکَرَامَتِی عَلَى اللَّهِ؛ ائْذَنِی لَهُ، فَقَالَتْ: ادْخُل‏ رَحِمَکَ اللَّهُ فَدَخَلَ کَرِیحٍ هَفَّافَهٍ^[۱] وَ قَالَ: السَّلَامُ عَلَى أَهْلِ بَیْتِ رَسُولِ اللَّهِ فَأَوْصَى النَّبِیُّ إِلَى عَلِیٍّ بِالصَّبْرِ عَنِ الدُّنْیَا، وَ بِحِفْظِ فَاطِمَهَ، وَ بِجَمْعِ الْقُرْآنِ، وَ بِقَضَاءِ دَیْنِهِ؛ وَ بِغُسْلِهِ؛ وَ أَنْ یَعْمَلَ حَوْلَ قَبْرِهِ حَائِطاً، وَ یَحْفَظَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ.^[۲]

[۱] . الریح الهفافه: سریعه المرور فی هبوبها.

[۲] . المناقب ۳: ۳۳۶، البحار ۲۲: ۵۲۷ ح ۳۴٫