[حاجی باید] جدّیّت و همّتش در اصلاح نفسش و رها شدن از عوالم طبیعت به سوی عوالم نور باشد؛ به گونه‌ای که دل و جانش آمادگی پیدا کند برای مشاهده‌ی انوار جمال [الهی] و برداشته شدن حجاب‌های جلال و عظمت [خداوندی] در هنگام زیارت خانه‌ی خدا. خداوند به ما و همه‌ی اولیایش چنین حجّی را روزی فرماید!

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۲۰۰