عدّه اى در تصرّف سهم امام ـ علیه  السّلام ـ مخصوصا بیش از مقدار ضرورت و به اندازه شؤونات، احتیاط مى کردند.بعضى از بزرگان نجف با اجاره ى خانه اى که ظاهرا در اراک داشتند و بسیار کم بود اِمرار معاش مى کردند و مى فرمودند: ذلّت نسیه گرفتن از دکان ها را بر تصرّف در سهم امام ـ علیه السّلام ـ ترجیح مى دهم.

مرحوم شیخ انصارى هم احتیاط مى فرمود. نقل مى کنند که آخوند خراسانى ـ رحمه اللّه ـ در اواخر عمر توسعه مى داد. حتّى نقل مى کنند طلبه اى خدمت ایشان آمده بود و امضاى قبضى هفتصد تومانى را مى خواست، ایشان بلافاصله امضا کردند. در آن زمان که یک تومان و دو تومان بسیار ارزش داشت و در نجف کوچه ى صدتومانى وجود داشت، قبض هفتصد تومانى را امضا کرد! یکى از اطرافیان آخوند ـ رحمه اللّه ـ به ایشان اعتراض کرد، ولى ایشان فرمودند: اگر به تو مى دادم، آیا به دیگرى مى دادى؟ سپس فرمودند: بگذار یک سال راحت باشد.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد