مقصود ما از اهمّیّت دادن به حقایق و معانی [در امور دین] و منع از اکتفاء نمودن به صورت‌ها و ظواهر، نفی اهتمام به صورت نیست؛ زیرا ظاهر و صورت نیز به طور جدّی مطلوب است؛ ولیکن منظور، ترغیب و تشویق به جمع بین اهمّیّت دادن به صورت‌ها و معنی‌ها [هر دو است] هر یک به تناسب خودش، به همان نحوی که حکم خداوند و اهتمام رسول الله (ص) آن را اقتضا می‌کند…

 منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۱۰