موجودیت و هستی مجرّدات، نوعی از هستی مطلق می‌باشد که وسیع و محیط و برتر از وجودات حسّیه‌ی مادّیه است. و الحق کسانی که هستی را منحصر به مادّه و مادّی دانسته‌اند، نهایت قصور ادراک و محدودیت در تفکّر دارند.

و بهترین تعبیرات این است که گفته شود: وجود حسّی و مادّی، یکی از امواج هستی مطلق است؛ نه این‌که معنی موجودیت و هستی، جسم بودن و قبول اشاره‌ی حسیه کردن است. و تا این پایه‌ی علمی محکم نشود، اعتقاد به مبدأ وجود -جلَّ ذکرُه- و وجود عقلی و قوای ما فوق الطّبیعه ممکن نخواهد بود.

منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص ۱۴۲