سلام باد به حر! بر یقین و ایمانش!
که میزبانِ شهادت، نمود مهمانش
 
برای آمدنش انتظار داشت، حسین
که دیده بود وِرا در شمار یارانش
 
اگرچه بست به روی حسین، اول، راه
ولی به لحظه‌ی آخر، گرفت دامانش
 
شکست اگرچه دل زینب، آخر از دستش
گرفت خطّ رضایت، به دادن جانش
 
طریق توبه نشان داد بر گنه کاران
سرِ به پیش و دلِ ریش و چشمِ گریانش
 
ز احترام به زهرا، سعادتش دادند
سعادت ابدی را که نیست پایانش
 
جهنّمی بُد، از لطفِ حق، بهشتی شد
نه اهلِ کشتی رحمت، چراغ کشتی شد

شاعر:  سیدرضا موید(موید)