با دقّت در کتاب نهج‌البلاغه، به دست مى‌آید که امیرالمؤمنین ۷ در برخى از سخنان خود با اشاره مستقیم به آیات متعدّدى از ‏قرآن کریم، گونه‌ها و روشهاى مختلفى را براى تفسیر و تبیین کلام وحى مورد استفاده قرار داده‌اند؛ همچون: تفسیر قرآن به قرآن، تفسیر قرآن ‏به سنّت، بیان معنى مفردات آیات، استناد به آیات در برخى از خطبه‌ها و نامه‌ها، بیان چرایى و تفسیر آیات، تبیین بدفهمىِ برخى از آیات، ‏استفاده از قیدهاى توضیحى، ذکر مصادیق آیات، توجّه به اهداف تربیتى و اخلاقى آیات و… در این مقاله، با مرورى به نهج‌البلاغه ‏امیرالمؤمنین۷ گونه‌شناسى تفسیر قرآن، تبیین و تحلیل مى‌شود.‏