این گفتار توضیحاتى درباره تفسیر امام حسن عسکرى (ع) و نکاتى در اعتبار آن است که از کتاب ارزشمند ‏‏«کشف‌الاستار عن وجه الکتب و الاسفار» ج ۵، ص ۶۰ – ۷۳ نقل و ترجمه شده است.‏
مؤلّف کتاب آیت الله سیّد احمد صفایى خوانسارى، در سال ۱۲۹۱ قمرى در خوانسار زاده شد. نسب او به ‏امام سجاد (ع) مى‌رسد. نزد بزرگانى همچون شیخ محمّد حسین خوانسارى، ملّا محمّد على خوانسارى، سیّد ‏على‌اکبر بیدهندى و سیّد اسماعیل عظیمى در خوانسار درس آموخت. در سال ۱۳۱۰ به اصفهان منتقل شد و ‏در آنجا نیز در محضر آخوند ملّا محمّد کاشى، جهانگیرخان قشقایى، میرزا بدیع اصفهانى، آقا منیرالدین ‏بروجردى، میرزا محمّدهاشم خوانسارى چهارسوقى، شیخ محمّدتقى نجفى (آقا نجفى)، میرزا ابوالمعالى ‏کرباسى، ملّا محمّدباقر فشارکى، محمّدباقر درچه‌اى و میرزا حسن نجفى اصفهانى دانشهاى لازم را فراگرفت.‏