گرچه روزی تلخ‌تر، از روز عاشورا نبود
آنچه ما دیدیم جز پیشامدی زیبا نبود 

عشق می‌فرمود: «باید رفت»، می‌رفتند و هیچ 
بیم‌شان از تیرهای تلخ و بی‌پروا نبود

خیمه‌ها از مرد خالی می‌شد، اما همچنان
اهل بیت عشق در مردانگی تنها نبود

آفتاب ظهر عاشورا به سختی می‌گریست 
کودکان لب‌تشنه بودند و کسی سقّا نبود

آسمان می‌سوخت از داغی که بر دل داشت، آه!
کودکی آتش به دامن می‌شد و بابا نبود

کاروان کم‌کم به سمت ناکجا می‌رفت و کاش!
بازگشتی این سفر را، باز از آنجا نبود

شاعر: سیّد ضیاءالدین شفیعی