خوارزمی گوید:

عمر سعد آن روز را تا فردا ماند، کشته‌های خود را جمع کرد و بر آنان نماز خواند و دفن کرد و حسین و خاندان و یارانش را رها کرد.

 

 

قال الخوارزمیّ:

و أقام عمر بن سعد یومه ذلک إلی الغد فجمع قتلاه فصلّی علیهم و دفنهم و ترک الحسین و أهل بیته و أصحابه.[۱]

[۱]– مثتل الحسین (ع) ۲: ۳۹، نفس المهموم: ۳۸۵٫