دلایل بروز مشکل:

الف. عدم ارتباط با هم سالان

شاید اوّلین دلیل آن این باشد که ارتباط این کودک با بچّه‌های هم سن و سال خود کم است. این درست نیست که ما فکر کنیم اگر هفته‌ای دو ساعت بچّه‌ را به پارک بردیم، ارتباط او با همه خوب می‌شود؛ بلکه کودکان در این سن، تا روزی ده ساعت می‌توانند با همسالان خود باشند.

 

ب. رفتار و گفتار نادرست والدین

گاهی اوقات ممکن است نوع گفتار یا رفتار والدین منجر به بروز این مشکل شود؛ مثلاً ممکن است مادر به فرزندش بگوید: وقتی به پارک رفتی حتماً با بچّه‌ها بازی کن! وقتی کودک دائماً این جملات را از مادر می‌شنود، مقاومت می‌کند و این کارها را انجام نمی‌دهد.

 

ج. بروز نگرانی ها توسّط والدین

گاهی اوقات ممکن است بروز بیش از اندازه نگرانی‌ها از جانب مادر، منجر به این رفتار در کودک ‌شود؛ مثلاً ممکن است مادر مدام به فرزندش تذکر دهد و او را از ارتباط با دیگران بترساند.

 

ه. استفاده از روش های غیر مستقیم

یکی از شیوه‌هایی که می‌توان به کمک آن این مشکل را برطرف کرد، آموزش‌های غیر مستقیم است. به عنوان مثال، والدین می‌توانند داستان هایی را برای فرزند خود بیان کنند که موضوع آن شبیه به آن چیزی است که می‌خواهند در فرزندشان باشد.