صفّار به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود:

روز خیبربه رسول خدا (ص) سمّ  خورانده شد؛ گوشت به سخن آمد و گفت: ای رسول خدا! من مسموم هستم، رسول خدا (ص) هنگام وفات فرمود:‌آن خوردنی که در خیبر خوردم، احشاء مرا پاره پاره کرد و هیچ پیامبر و جانشین پیامبری، جز با شهادت از دنیا نمی‌رود.

هم‌چنین به سند دیگری از امام صادق (ع) نقل کرده که فرمود:

یک زن یهودی، پیامبر اکرم (ص) را به وسیله‌ی ذراعی مسموم نمود. تا این که می‌فرماید: به مقداری که خواستِ خدای متعال بود، خورد سپس ذراع به زبان در آمد و گفت: ای رسول خدا! من مسموم هستم. و حضرت دست کشید و سمّ، همواره حضرت را تحلیل می‌برد تا وفات یافت.

قال الصّفّار:

حَدَثَنا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّد، عَنِ الحسین بن سعید، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیٍّ، عَنْ أَبِی بَصِیرٍ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ:

سُمَّ رَسُولُ اللَّهِ (ص) یَوْمَ خَیْبَرَ فَتَکَلَّمَ اللَّحْمُ فَقَالَ: یَا رَسُولَ اللَّهِ! إِنِّی مَسْمُومٌ. فَقَالَ رَسُولَ اللهِ عِنْدَ مَوْتِهِ: الْیَوْمَ قَطَعَتْ مَطَایَایَ الْأَکْلَهُ الَّتِی أَکَلْتُ بِخَیْبَرَ، وَ مَا مِنْ نَبِیٍّ وَ لَا وَصِیٍّ إِلَّا شهید^[۱].

و قال أیضاً:

حَدَثَنا إِبْرَاهِیمُ بْنُ هَاشِمٍ، عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عن عبدالله بن میمون الْقَدَّاحِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: سَمَّتِ الْیَهُودِیَّهُ النَّبِیَّ (ص) فِی ذِرَاعٍ [إلی ان قال]: فَأَکَلَ مَا شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ قَالَ الذِّرَاعُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ (ص) إِنِّی مَسْمُومٌ فَتَرَکَهُ وَ مَا زَالَ یَنْتَقِضُ بِهِ سَمُّهُ حَتَّى مَاتَ (ص).^[۲]

[۱] . بصائر الدرجات: ۵۰۳ ح ۵، اثبات الهداه ۱: ۶۰۴ح ۲۷۷، البحار ۱۷، ۴۰۵ ح ۲۵ و ۲۲: ۵۱۶ ح ۲۱٫

[۲] . بصائر الدرجات: ۵۰۳ ح ۶، المحاسن للبرقی ۲: ۲۶۲ ح ۱۸۳۱، الکافی ۶: ۳۱۵ ح ۳، البحار ۱۷: ۴۰۵ ح ۲۶ و ۲۲: ۵۱۶ ح ۲۲ و ۶۶: ۷۱ ح ۶۱، اثبات الهداه ۱: ۶۰۴ ح ۲۷۸ فی بعضها مختصراً.