قرآن در مورد مادر، خواهر، دختر و… عقد و ازدواج با آنان را حرام شمرده است امّا در مورد دو خواهر فرموده؛ ازدواج هم‌زمان با آن دو حرام است. لذا اگر همسر کسی بمیرد یا طلاق گرفته باشد، آن مرد می‌تواند با خواهر آن زن ازدواج نماید و حرام هم نیست. بنابراین جمع بین دو خواهر حرام است.

نکته‌ی دیگر این‌که قبل از ظهور اسلام ازدواج با دو خواهر به صورت همزمان رایج بوده است که آیه‌ای ضمن تحریم جمع بین دو خواهر، ازدواج‌های انجام شده‌ی قبل از نزول حکم مزبور را نیز باطل شمرده امّا مجازاتی بر آن ذکر نکرده است[۱].

یکی ازی علما می‌گوید: «رمز این‌که اسلام از چنین ازدواجی جلوگیری کرده شاید این باشد که دو خواهر به حُکم نسب و پیوند طبیعی نسبت به یکدیگر علاقه‌ی شدید دارند، ولی به هنگامی که رقیب هم شوند، طبعاً نمی‌توانند علاقه‌ی سابق را حفظ کنند و به این ترتیب یک نوع تضاد عاطفی در وجود آن‌ها پیدا می‌شود که برای حفظ زندگی آن‌ها زیان‌بار است، زیرا دائماً انگیزه‌ی «محبّت» و انگیزه‌ی «رقابت» در وجود آن‌ها در کشمکش و مبارزه‌اند»[۲] و چه بسا دلایلی دیگر نیز داشته باشد مانند حفظ روحیه‌ی امانت‌داری در نظام خانوادگی، به طوری که وقتی مردی داماد خانواده‌ای می‌شود با ممنوع بودن ازدواج با خواهرزنو مادر زن، طمع او بریده می‌شود و این‌که مادر زن محرم است امّا خواهر زن نامحرم است به جهت حفظ حریم زندگی زناشویی خواهر زن و تشکیل زندگی او با مرد دیگر است.

منبع: پرسشها و پاسخهای دانشجویی حقوق خانوادگی زن؛ دفتر نشر معارف – مؤلف: سید ابراهیم حسینی

[۱]. تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و همکاران، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ سی و یکم، ۱۳۸۰، ص ۳۶۸-۳۶۷٫

[۲]. همان، ص ۳۸۶٫