در مقام پاسخ باید گفت که امام حسین علیه‌السلام به دلیل دارا بودن مقام امامت از ولایت گسترده‏ای برخوردار بود، ولی از این مقام برای نفع شخصی استفاده نمی‏کرد و روشی که مورد رضای خدا بود را  برمی‏گزید. زیرا

اولاً: یزید در پی آن بود که از امام حسین علیه‌السلام برای استحکام خلافت خود بیعت بگیرد و بیعت امام حسین علیه‌السلام با یزید مستلزم نابودی اسلام بود. امام حسین علیه‌السلام با یزید بیعت نکرد و خود را فدای اسلام کرد و با شهادت خویش، بقا و پیشرفت اسلام را تضمین کرد.
ثانیاً: وظیفه امام و پیامبر علیهماالسلام هدایت بشر است . در مواجهه با ناملایمات و رفتار نابجای مردم عکس العمل و اعمال غیرعادی انجام نمی دهند. گرچه دارای قدرت اعجاز وکرامت هستند .

لذا هدف امام حسین علیه‌السلام، تجدید حیات مجدد اسلام و هدایت همان مردمی بود که در کربلا به جنگ علیه ایشان آمده بودند. واگر امام حسین علیه السلام _ ولو توسط قدرت غیبی و اعجاز _ برآنها پیروز می شد، دیگر قیام ایشان ثمری نداشت.

ثالثاً: نظام حاکم برجهان به امر الهی بر مبنای اختیار و آزمایش است ومردم مخیر بودند که از امام علیه السلام اطاعت کنند تا رستگار شوند ومی توانستند اطاعت نکنند واو را شهید کنند؛ کمااینکه این حادثه در انبیاء سابق هم اتفاق افتاد؛ مثل یحیی پیامبر با آنها رفتار غیر عادی نکرد .