مقاله حاضر که مقدمه اى است بر شکل گیرى پیمان برادرى در مدینه, به بررسى و تحلیل بینش اخوانى و آیین برادرى اسلامى در صدر اسلام مى پردازد و تلاش داشته ضمن بررسى مبانى فکرى و فلسفى اندیشه اخوت دینى, نقش این بینش و نگرش وحیانى را در ایحاد وحدت در پیکره اجتماعى جامعه صدر اسلام بیان کند. براى تإمین این منظور موضوع فراخوانى قرآن به اخوت دینى, سیره و عمل پیامبر در ارتقاى بینش اخوانى ـ نسبى جامعه عرب به سطح اخوت دینى و فاصله گرفتن از تعصبات خونى و نژادى ((الاخوه فى نسب)) و تبلیغات و تشویق هاى پیامبر براى ایجاد پیوند برادرى میان مسلمانان را مورد بررسى قرار مى دهد.