شواهد فراوانى در تاریخ به چشم مىخورد که روزه، در میان یهود و مسیحیت و اقوام و ملتهاى دیگر رایج بوده است. آنان به هنگام مواجهه با غم و اندوه و توبه و طلب خشنودى خداوند، روزه مىگرفتند تا با این کار، در پیشگاه او اظهار عجز و تواضع نموده و به گناهان خود اعتراف کنند. از انجیل استفاده مىشود که مسیح (علیهالسلام)چهل شبانه روز، روزه داشته است.[۱]

قرآن مجید به صراحت بیان مىکند: این فریضه الهى، در امتهاى پیشین نیز واجب بوده است.[۲]

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – ر.ک : تفسیر نمونه، ج ۱، ص ۶۳۳٫

[۲] – بقره۲، آیه ۱۸۳٫