پدر و مادر باید برای حل این مشکل به چند نکته توجّه کنند:

الف. پرهیز از بیکاری

یکی از آسیب هایی که بیشترین خطر را برای کودکان و نوجوانان به همراه دارد، بی کاری است. توجّه بچّه های بی کار، به محیط اطراف بیشتر می شود؛ لذا والدین باید برای حلّ این مشکل برای آنها برنامه ریزی داشته باشند؛ به این صورت که بخشی را به تحصیل، بخشی را به انجام مسئولیت های خانه و بخش دیگر را به ورزش یا مطالعه اختصاص دهند.

ب. کم کردن نقاط تلاقی

نقاط تلاقی دو فرزند باید کمتر شود؛ مثلاً وقتی مادر می‌خواهد بیرون برود، اگر می‌داند که فرزندانش با هم سر ناسازگاری دارند، مسئولیت فرزند کوچکتر را به برادرش نسپارد یا اگر می بیند که بچّه ها در استفاده از وسایل با هم دعوا می کنند نباید وسیله ای را به طور مشترک برای آنها قرار دهد. این کار باعث می‌شود که بچّه ها با هم بیشتر مانوس شوند و وقتی در بین آنها صلح و صفای برقرار شود، روابط بهتری با هم پیدا می‌کنند.

ج. قضاوت کردن ممنوع!

پدر و مادر هیچگاه نباید بین بچه ها قضاوت کنند؛ بلکه در موقع دعوا باید میانجی گری کنند؛ اگر والدین بخواهند قضاوت کنند و مقصّر را تعیین نمایند، به هیچ وجه کار درستی نیست؛ چراکه ممکن است حالت های خصمانه و پنهان کاری را بیشتر کند.

د. هدیه دادن

پدر و مادر باید زمینه را برای هدیه دادن بچّه ها به یکدیگر فراهم کنند. به عنوان مثال می‌توانند وقتی که برادر کوچک را بیرون برده اند، از طرف او برای برادر بزرگش هدیه ای بخرند. خود این هدیه دادن، هر چند یک خوراکی باشد، محبّت را در میان فرزندان زیاد می کند و باعث می‌شود توجّه آنها هم به یکدیگر بیشتر شود.

و. یادآوری خاطرات خوش

پدر و مادر می‌توانند برای بهتر شدن روابط فرزندان، خاطرات خوش دوران کودکی آنها رایادآوری کنند؛ چراکه بیان خاطرات خوش این زمینه را فراهم کند که مثبت نگری در آنها زیاد شود.