یکی از ویژگی‌های دوره‌ی کودکی، جنب و جوش و فعّالیت زیاد است. شاید این جنب و جوش در بچّه‌ها متفاوت باشد، امّا این ویژگی در همه‌ی آن‌ها وجود دارد؛  لذا اگر کودکی جنب و جوش نداشته باشد، دارای مشکل است.

بچّه‌ها به چند دلیل باید جنب و جوش داشته باشند:

الف. انرژی زیاد

اوّلین دلیل، پتانسیل زیاد کودکان است؛ بچّه‌ها در سنین دو سالگی یک سوم انسان بالغ غذا می‌خورد ؛ بنابراین، آن‌ها باید به نحوی این انرژی را تخلیه کنند.

ب. لذّت بردن از فعّالیت

دوّم این‌که بچّه‌ها در این دوره‌ی سنّی از فعّالیّت عضلانی لذّت می‌برند و معمولاً این خصوصیّت تا شش، هفت سالگی ادامه دارد.

ج. باهوش بودن

اگر ما می‌خواهیم بچّه‌ی باهوش‌تری داشته باشیم، باید فرصت دهیم تا او جنب و جوش داشته باشد؛ زیرا کودک با فعالیّت زیاد، تجربه کسب می‌کند.

امّا به چه دلیل گاهی اوقات رفتار بچّه‌ها آزار دهنده می‌شود؛ 

الف. چینش نامناسب خانه

اوّلین دلیل چیدمان نامناسب خانه است. اگر چینش خانه متناسب با سنّ فرزندان نباشد، منجر به این می‌شود که رفتارهای پر جنب و جوش بچّه‌ها آزار دهنده باشد.

ب. امر و نهی زیاد

دلیل دوم رفتار والدینی است که به فرزندان خود زیاد امر و نهی می‌کنند. بچّه‌ در سنین یک تا دو سالگی کلام پدر و مادر را متوجّه می‌شود؛ لذا اگر آن‌ها مدام به فرزند خود امر و نهی کنند، باعث لجاجت او می‌شوند.

 ج. عدم تخلیه انرژی

اگر والدین می‌خواهند جنب و جوش بچّه‌ها در محیط خانه کنترل شود و آزار دهنده نباشد، باید بستری را برای تخلیه‌ی انرژی و جنب و جوش آن‌ها فراهم کنند. اگر پدر و مادر برای بچّه‌ها برنامه نداشته باشند، آن‌ها برای والدین برنامه دارند.

د. خواب و تغذیه نامناسب

والدین باید زمان خواب و تغذیه‌ی فرزندشان را تنظیم کنند؛ زیرا گاهی اوقات فعّالیت زیاد بچّه‌ها، به دلیل مناسب نبودن تغذیه و خواب آن‌ها است.