راه‌کارها:

الف. داستان گویی 

 اوّلین نکته این است که مادر برای فرزندش داستان بگوید و در آن از شخصیّت‌هایی استفاده کند که هم سن و سال او باشند که کارهای خود را به تنهایی انجام می‌دهند.

 

ب. ارائه الگو

اگر پدر و مادر به مهمانی رفتند و در آن‌جا دیدند که بچّه‌ای کارهای شخصی خود را بدون کمک دیگران انجام می‌دهد، او را تحسین کنند و کارش را بزرگ جلوه دهند؛ البته باید توجّه داشت که او را با فرزند خود مقایسه نکنند؛ بلکه تنها کارش را تحسین کنند.

 

ج. فراهم کردن زمینه

گاهی اوقات باید زمینه‌ای فراهم کنیم که فرزندمان کارها را خودش انجام دهد؛ مثلاً اگر قرار است به مهمانی برویم، به او بگوییم: تا ما آماده می‌شویم، شما بروید و کفش خود را بپوشید یا تا من وضو می‌گیرم شما لباس خود را بپوشید و آماده رفتن به مسجد شوید.

 

د. سپردن مسئولیت

معمولاً بچّه‌ها در خانواده‌هایی که والدین تمام کارها را انجام می‌دهند، خود یاری و کمک به دیگران را نمی‌آموزند؛ لذا چه خوب است که پدر و مادر گاهی اوقات فرزندشان را در انجام کارهای شخصی خود مشارکت دهند؛ مثلاً وقتی پدر می‌خواهد به بیرون برود، از فرزندش درخواست کند که کلید را برای او بیاورد یا اگر می‌خواهد آب بخورد به پسرش بگوید: امروز دوست دارم که شما برای من آب بیاورید!