در صحیح بخارى به نقل از عایشه آمده است:

« کانَ لِعَلِىٍّ مِنَ النّاسِ وَجْهٌ حَیاهَ فاطِمَهَ، فَلَمَّا تُوُفِّیَّتْ إِسْتَنکَرَ عَلى وُجوُهِ النّاس… وَ کانَ الْمُسْلِمُونَ إِلى عَلِىٍّ قَریبا حینَ راجَعَ الاْءمْرَ بالْمَعْرُوفِ. »  صحیح بخارى، ج ۵، ص ۸۳٫ نیز ر.ک: صحیح مسلم، ج ۵، ص ۱۵۴؛ شرح مسلم نووى، ج ۱۲، ص ۷۷؛ فتح البارى ابن حجر، ج ۷، ص ۳۷۸؛ المصنّف صنعانى، ج ۵، ص ۴۷۲؛ صحیح ابن حبان، ج ۱۱، ص ۱۵۳؛ ج ۱۴، ص ۵۷۳؛ مسند الشامیین طبرانى، ج ۴، ص ۱۹۸؛ شرح نهج البلاغه ابن ابى الحدید، ج ۲، ص ۲۲؛ ج ۶، ص ۴۶؛ البدایه والنهایه ابن کثیر، ج ۵، ص ۳۰۷ و…

تا زمانى که فاطمه ـ علیهاالسّلام ـ در قید حیات بود، مردم به على ـ علیه  السّلام ـ احترام مى گذاشتند، ولى وقتى از دنیا رفت مردم از او بدشان آمد… ولى وقتى به امر به معروف [= بیعت با ابوبکر!] بازگشت، مردم باز به او نزدیک شدند.

مى گوییم ما مبتدعه و شاذّ و بد، و شما خوب، آیا حالا که کسى نیست با او بیعت کنید، مى خواهید نزاع را تأسیس کنید؟! وقت رحلت رسول خدا ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ به ما گفتید که شما قایل به ناکس هستید (اَلعَیاذ بِاللّه  !) پس چرا بعد از قتل عثمان وقتى همین آقا⁽ امیرالمؤمنان علىّ ـ علیه  السلام ـ .⁾ سر کار آمد، از هر طرف براى بیعت با او هجوم آوردید.یعنى ما پیرو همین آقایى هستیم که شما این گونه به او هجوم آوردید و پس از عثمان او را به امامت پذیرفتید و با او بیعت کردید، پس گناه ما چیست که پیرو آقایى هستیم که شما نیز او را به امامت قبول دارید و راه او را صحیح مى  دانید و خودتان هم باید از روز اول در راه او مى  بودید! گویا ما قابلیّت غضب خدا را داریم. به خدا پناه مى بریم!

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد