خداوند در آیه ۲۳ سوره بقره فرموده است: «کسی نمی تواند سوره ای همانند قرآن بیاورد». حال سؤال این است که: آیا این تحدّی باید به زبان عربی باشد تا همانند قرآن شود، یا می توان به زبان های دیگر نیز تحدّی کرد؟ اگر مثلاً با زبان فارسی بشود تحدّی کرد، کجای زبان فارسی همانند قرآن است؟

پاسخ اجمالی

خداوند در آیات متعدد از کتاب آسمانی خود، اعلام می کند که هیچ کس نمی تواند همانند قرآن بیاورد؛ زیرا سوره های این کتاب، از جانب کسی نازل شد که در حد اعلای علم و قدرت قرار دارد. خدای متعال در یکی از آیات چنین می فرماید: «بگو: اگر انس و جنّ با هم جمع شوند تا چیزی مانند این قرآن بیاورند، مانند آن را نخواهند آورد، هر چند یاور و پشتیبان یکدیگر باشند».[۱] کسانی که در این آیه دعوت به تحدّی شده اند، منحصر به زبان و منطقه خاصی نشده اند، بلکه همه مردم از هر قشر و هر فرهنگ، بلکه حتی جنّیان نیز دعوت به این مهم شده اند.[۲]
بنابراین، نمی توان دائره تحدّی قرآن را محدود به زبان عربی کرد، بلکه باید گفت؛ هیچ فردی و با هیچ زبانی نمی تواند مجموعه ای را گردآوری کند که هم جذابیت و انسجام قرآن را داشته و هم مملو از معنویات و اخلاقیات و… باشد. هر چند این آیه ظهور در این دارد که این تحدّی شامل همه خصوصیات قرآن، همه صفات کمالى که قرآن از نظر لفظ و معنا دارد، می شود،[۳] اما این مسئله  بدین معنا نیست که این کار لازم است در همه جوانب همانند قرآن باشد؛ حتی در لغت و یا برخی از مفاهیم خاص آن، مانند مسائل توحیدی.
به عبارت روشن تر، اگر فردی متنی فارسی و شیوا را آورده، اما مفاهیم عقیدتی، تاریخی، اخلاقی موجود در آن به جذابیت قرآن نباشد، نمی تواند ادعا کند که مشابه قرآن را آورده و یا اگر مفاهیم دینی را با تقلید از همان اسلوب قرآن و تنها با تفاوت هایی در عبارات بیاورد، باز هم مشابه قرآن نیست، بلکه تقلیدی از قرآن است.

 منبع:اسلام کوئست

پی نوشت:

[۱]. اسراء، ۸۸٫

[۲]. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج ۱۳، ص ۲۰۱، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.

[۳]. ر. ک: طباطبایی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج ‏۱، ص ۵۹ – ۶۰، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.