ابن قولویه با سند خویش از ابی‌هارون مکفوف روایت می‌کند:
امام صادق (ع) فرمود: ای ابا هارون، درباره‌ی حسین (ع) شعر بخوان. خواندم و گریست و فرمود: همان‌گونه که در جمع خودتان می‌خوانید (یعنی با سوز و گداز). شروع کردم به خواندن این شعر: بر جسد حسین بگذر و به استخوان‌های پاک او بگو… حضرت گریست و فرمود: بیشتر بخوان. قصیده‌ای دیگر خواندم. حضرت گریست. صدای گریه را از پشت پرده هم شنیدم. چون پایان یافت، فرمود: ای ابا هارون! هر کس درباره‌ی حسین (ع) شعری بسراید و بگوید و ده نفر را بگریاند، خدا بهشت را بر او می‌نویسد. هر کس درباره‌ی حسین (ع) شعری بسراید و پنج نفر را بگریاند، خداوند بهشت را بر او می‌نویسد. هر کس درباره‌ی حسین (ع) شعری بسراید و یک نفر را بگریاند، خداوند بر آن دو بهشت را می‌نویسد. هر کس که نزد او از حسین (ع) یاد شود و از چشمانش به اندازه‌ی بال مگسی اشک درآید، پاداش او بر عهده‌ی خداست و خداوند به کمتر از بهشت برای او راضی نمی‌شود.
قال ابن قولویه:
حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ الْقُرَشِیُّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی‌الْخَطَّابِ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ، عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَهَ، عَنْ أَبِی هَارُونَ الْمَکْفُوفِ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) یَا أَبَا هَارُونَ أَنْشِدْنِی فِی الْحُسَیْنِ (ع)، قَالَ: فَأَنْشَدْتُهُ فَبَکَى، فَقَالَ: أَنْشِدْنِی کَمَا تُنْشِدُونَ -یَعْنِی بِالرَّقَّهِ- قَالَ فَأَنْشَدْتُهُ:
امْرُرْ عَلَى جَدَثِ الْحُسَیْنِ فَقُلْ لِأَعْظُمِهِ الزَّکِیَّهِ
قَالَ: فَبَکَى، ثُمَّ قَالَ: زِدْنِی، قَالَ: فَأَنْشَدْتُهُ الْقَصِیدَهَ الْأُخْرَى، قَالَ: فَبَکَى، وَ سَمِعْتُ الْبُکَاءَ مِنْ خَلْفِ السِّتْرِ، قَالَ: فَلَمَّا فَرَغْتُ قَالَ لِی:
یَا بَا هَارُونَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ (ع) شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى عَشْراً کُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّهُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى خَمْسَهً کُتِبَتْ لَهُ الْجَنَّهُ وَ مَنْ أَنْشَدَ فِی الْحُسَیْنِ شِعْراً فَبَکَى وَ أَبْکَى وَاحِداً کُتِبَتْ لَهُمَا الْجَنَّهُ وَ مَنْ ذُکِرَ الْحُسَیْنُ (ع) عِنْدَهُ فَخَرَجَ مِنْ عَیْنِهِ مِنَ الدُّمُوعِ مِقْدَارُ جَنَاحِ ذُبَابٍ کَانَ ثَوَابُهُ عَلَى اللَّهِ وَ لَمْ یَرْضَ لَهُ بِدُونِ الْجَنَّهِ.[۱]
[۱]– کامل الزّیارات: ۲۰۸ ح ۲۹۷، ثواب الاعمال: ۱۹۰ ح ۱، الوسائل ۱۴: ۵۹۵، البحار ۴۴: ۲۸۸ ح ۲۸٫
پاسخ دهید