بعضى از دروغگویان حدیثى را جعل کرده و گفته اند: آیه (إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ) در شأن على هنگامى که در نماز انگشترش را به فقیر صدقه داد نازل شده است، به اجماع اهل علم این مطلب دروغ، و دروغ بودن آن آشکار است.
این حدیث و شأن نزول را بیش از ۶۶ نفر از محدّثان و دانشمندان اهل سنّت نقل کرده اند(الغدیر: ۳/۱۵۴ ـ ۱۶۲).
آلوسى از علماء بزرگ اهل سنّت مى گوید:«غالب الأخباریّین على أنّ هذه الآیه نزلت فی علیّ کرّم اللّه وجهه»
(غالب اخباریها معتقدند که این آیه در باره على بن أبی طالب (علیه السلام)نازل شده است).

سپس مى افزاید که حسّان شاعر، در این زمینه اشعارى سروده است، و آنگاه اشعار او را ذکر مى کند(روح المعانی فی تفسیر القرآن: ۶/۱۶۷٫)
و نیز مى نویسد: «وأمّا قوله وأنزل اللّه فیهم (قُل لاَّ أَسْـَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّهَ فِى الْقُرْبَى)فهذا کذب ظاهر»( منهاج السنّه: ۴/۵۶۳٫)
نزول آیه شریفه (قُل لاَّ أَسْـَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا…) در حقّ خاندان رسالت دروغ است.

و حال آن که متجاوز از ۴۵ نفر از بزرگان اهل سنّت آن را نقل کرده اند(الغدیر: ۳/۱۵۶٫)
و در باره حدیث «علیّ مع الحقّ والحقّ معه» مى نویسد: من أعظم الکلام کذباً وجهلاً فإنّ هذا الحدیث لم یروه أحد عن النبیّ صلّى اللّه علیه وسلّم لا بإسناد صحیح ولا ضعیف»
از بزرگترین دروغها و نادانیها است که این حدیث را از پیامبر بدانیم، چون این روایت را هیچ کس حتى با سند ضعیف، از پیامبر نقل نکرده است.
با این که جمعى از علماء بزرگ اهل سنّت همانند: خطیب بغدادى، هیثمی حاکم نیشابورى، ابن کثیر و ابن قتیبه، از ابو سعید خُدرى، سعد بن وقّاص، على بن أبی طالب (علیه السلام)، ام سلمه و عائشه این حدیث را با تعابیر مختلف نقل کرده اند.

مانند: «علیّ مع الحقّ والحقّ مع علیّ، ولن یفترقا حتّى یردا علیّ الحوض یوم القیامه». و یا عبارت: «علیّ مع الحقّ والقرآن، والحقّ والقرآن مع علیّ، ولن یفترقا حتّى یردا علیّ الحوض» و یا جمله: «الحقّ مع ذا، الحقّ مع ذا» و همچنین عبارت: «الّلهمّ أدر الحقّ مع علیّ حیث دار»
هیثمى از علماء بزرگ اهل سنّت مى نویسد: «رواه أبو یعلى، ورجاله ثقات»( مجمع الزوائد للحافظ الهیثمی: ۷/۲۳۵٫). این روایت را ابویعلى نقل نموده، و روات آن همه ثقه هستند.
و همچنین حاکم نیشابورى و ذهبى که از استوانه هاى علمى اهل سنّت به شمار مى روند، تصریح به صحت روایت نموده اند(المستدرک: ۳/۱۲۳، ۱۲۴ ح ۴۶۲۹)
فخر رازى مى نویسد: «من اقتدى فی دینه بعلیّ بن أبی طالب فقد اهتدى لقول النبیّ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم : «الّلهمّ أدر الحقّ مع علیّ حیث دار»( تفسیر الکبیر: ۱/۲۰۵ و۲۰۷ ؛المحصول: ۶/۱۳۴٫ نیز رجوع شود به: تاریخ بغداد: ۱۴/۳۲۲، تاریخ مدینه دمشق: ۴۲/۴۴۹، کنز العمّال: ۱۱/۶۲۱ ح ۳۳۰۱۸ ,البدایه والنهایه لابن کثیر: ۷/ ۳۹۸، الصواعق المحرقه: ۷۴، ط. المیمنه بمصر، تاریخ الخلفاء للسیوطی: ۱۱۶ و۱۶۲، وفیض القدیر للمناوی: ۴/۳۵۶، الإمامه والسیاسه: ۱/۹۸، تحقیق على شیری.). هدایت یافته کسى است که به على(علیه السلام) اقتدا کند، زیرا پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله وسلم)فرموده است: خدایا حق را بر محور على قرار بده.

منبع:پرسمان