سؤال: چرا کارشناس‌ها در لوازم التحریر اثر معنوی رنگ‌ها را لحاظ نمی‌کنند؛ چرا به جای عکس و تصویر، از احادیث و روایت بر روی کیف و دفتر بچّه‌ها استفاده نمی‌کنند؟ یک کلام حکیمانه از پیامبر و از دیگر ائمّه بر روی کیف و دفتر بچّه‌ها بنویسند، تا فرزندان ما از همان کودکی یاد بگیرند. تنها عکس اثر ندارد؛ بلکه رنگ و حدیث و سخن هم اثر دارد. خواهشاً این موارد را هم بگویید که کارشناس‌ها لحاظ کنند.
جواب:
در تولید وسایل مربوط به کودکان، پارامترهای مختلفی باید مد نظر قرار بگیرد؛ مثل شکل، اندازه، رنگ و حتّی کلمات. البته باید دقّت کنیم که نوشتن کلماتی از ائمه بر روی لوازم التحریر، منجر به بی‌احترامی به ساحت مقدس اسامی ائمّه نشود و در این زمینه گروه‌های سنی را در نظر بگیریم. برای بچّه‌های دبیرستان، راهنمایی و کسانی که به بلوغ و سن تمیز رسیده اند و رعایت می‌کنند، خوب است؛ امّا بچّه‌های کوچک‌تر که ممکن است دفتر خود راپاره می‌کند، دور بیندازند و زیر دست و پا بگذارند، باعث بی حرمتی می‌شود. لذا این موارد نیز باید لحاظ شود.
این کار باید با کارشناسی انجام شود و این لوازم التحریر از همه جهت مدیریت شود تا هیچ آسیبی نرساند. این مسائل قابل بررسی است و نیاز به جلسات تخصصی دارد که باید با کسانی که در این عرصه و با این صنف کار می‌کنند، این جلسات برگزار شود و پیشنهاد کارشناسان را بشنوند و آن‌ها هم با هنر و علم خود بتوانند آن را به کار ببندند.
وظایف خانواده و مسئولین
در بحث لوازم التحریر چند رکن نقش دارند؛ یک رکن خود خانواده‌ها هستند که مهم‌ترین بخش در این زمینه اند؛ یعنی باید آن‌ها با دقّت و نظارت، لوازمی را تهیّه کنند که متناسب با سن بچّه‌ها و متناسب با آداب و رسوم و فرهنگ دینی ما باشد.
یک بخش مسئولین و کسانی هستند که در بعُد نظارتی کار می‌کنند. آن‌ها باید به جا تذّکر دهند و وارد عمل شوند. ما نباید از این مسئله خیلی ساده بگذریم؛ چون یک عدّه آدم‌های سودجو هستند که تنها منافع خود را در نظر می‌گیرند؛ لذا باید بُعدهای نظارتی قوی تر شود.
حتّی در این زمینه باید قوانینی تصویب و اجرا شود. ما برای تولید هر محصولی چارچوب‌ها و قوانینی داریم؛ برای لوازم التحریر نیز باید چنین قوانینی وجود داشته باشد.
در این زمینه باید دقّت زیادی صورت گیرد؛ چراکه سرنوشت یک نفر، صد نفر یا هزار نفر نیست. ما حدود دوازده میلیون دانش‌آموز داریم و این دوازده میلیون شاید نماینده‌ی ده میلیون خانوار باشند که لوازم التحریر در کیف و کمد آن‌ها قرار می‌گیرد، کف خانه پهن می‌شود و در مدرسه قرار می‌گیرد؛ لذا باید دقّت شود.
دغدغه های نا بجا!
گاهی اوقات در برخی از افراد ضعف دغدغه‌ی فرهنگی وجود دارد؛ یعنی به اموری توجّه می‌کنند که چندان اهمّیّت ندارد؛ امّا در جایی که ما نیاز به توجّه ویژه داریم، می‌بینیم که توجّه کم است و دغدغه‌ای وجود ندارد. البتّه امروزه در عرصه‌ی لوازم التحریر جوان‌های خوب و متدین دانشگاهی ورود پیدا کردند و دارند در آن عرصه تحوّل ایجاد می‌کنند که این دغدغه‌ی فردی آن‌ها بوده است؛ امّا ما معتقدیم که اگر کسانی که در رأس مسائل فرهنگی جامعه هستند و مسئولیتی دارند، ورود پیدا کنند، این معضل خیلی راحت‌تر حل می‌شود.
وظایف رسانه و عرصه های تبلیغی
از جمله نهادهایی که در این زمینه مسئولیت دارد، نهاد تبلیغی است. بدنه‌ی تبلیغی کشور که رسانه است باید وارد عمل شود و قُبح این موضوع را برای والدین مشخص کند. بحمدالله امسال برنامه‌های خیلی خوبی در رسانه‌ی ملّی ما در بیان آسیب‌های لوازم التحریرها وجود داشت.
همانطور که آمار نشان می‌دهد، امسال استقبال خانواده‌ها از لوازم التحریر سالم خیلی زیاد بوده است، تا جایی که ما برخی از تولیدات خود را تا نیمه‌ی شهریور تمام کردیم. این نشان می‌دهد که اگر رسانه در بخش‌های فرهنگی کار کند، مردم هم پذیرش بیشتری دارند و به این سمت حرکت می‌کنند.
پاسخ دهید