مرحوم صفار قمی با سلسله سند خود از فضل [بن] سکره نقل کرده است:

به امام صادق (ع) عرض کردم: فدایت شوم! آیا آب غسل، حدّ معینی دارد؟‌ فرمود: رسول خدا (ص) به امیر المؤمنان (ع) فرمود: وقتی که من وفات یافتم، شش ظرف از آب چاه «غرس» بگیر، پس با آن غسلم ده و کفن و حنوطم کن و هنگامی که از غسلم فراغت حاصل کردی، اطراف کفنم را بردار و مرا به حالت نشسته قرار ده، سپس هر چه خواهی از من بپرس. به خدا سوگند! هیچ سؤالی را بدون جواب، نخواهم گذاشت.

قال الصّفّار القمیّ:

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی نَصْرٍ، عَنْ فُضَیْلٍ سُکَّرَهَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) جُعِلْتُ فِدَاکَ هَلْ لِلْمَاءِ حَدٌّ مَحْدُودٌ قَالَ: إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) قَالَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیٍّ (ع) إِذَا أَنَا مِتُّ فَاسْتَقِ لِی سِتَّ قِرَبٍ مِنْ مَاءِ بِئْرِ غَرْسٍ فَغَسِّلْنِی وَ کَفِّنِّی وَ حَنِّطْنِی فَإِذَا فَرَغْتَ مِنْ غُسْلِی فَخُذْ بِمَجَامِعِ کَفَنِی وَ أَجْلِسْنِی ثُمَّ اسْأَلْنِی عَمَّا شِئْتَ فَوَ اللَّهِ لَا تَسْأَلُنِی مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلَّا أَجَبْتُکَ.^[۱]

[۱]. بصائر الدرجات ۲۸۴ ح ۹، الکافی ۱: ۲۹۶ ح ۷، التهذیب ۱: ۴۳۵ ح ۱۳۹۷ و ح ۱۳۹۸، الخرائج و الجرائح ۲: ۸۰۳ ح ۱۱ المناقب لابن شهر آشوب ۲: ۳۷ مع اختلاف فی بعض الالفاظ، اثبات الهداه ۱: ۴۱۸ ح ۱۹، البحار ۲۲: ۵۱۴ ح ۱۵ و ۴۰: ۱۵۲، مستدرک الوسائل ۲: ۱۸۹ ح ۱٫