شیخ مفید گوید:
چون امام حسین (ع) وارد مکّه شد (ورودش شب جمعه سوم شعبان بود) این آیه را می‌خواند: «چون به سوی مَدین روی کرد، گفت: امید است که خداوند مرا به راه راست هدایت کند.» سپس فرود آمد و مردم مکّه با رفت و آمد به حضورش روی آوردند. نیز کسانی که برای عمره به مکّه آمده بودند و مردم اطراف. پسر زبیر در مکّه بود. در گوشه‌ای از خانه‌ی خدا به نماز و طواف مشغول بود و همراه مردم به خدمت امام می‌آمد. گاهی دو روز پی‌درپی یا یک روز در میان نزد امام می‌آمد. حضور امام برای پسر زبیر سنگین‌تر از هر کس دیگر بود، چرا که می‌دانست که تا وقتی حسین (ع) در شهر است، مردم حجاز با او بیعت نمی‌کنند و مردم نسبت به آن حضرت اطاعت و احترام بیشتری دارند.
قال المفید:
وَ لَمَّا دَخَلَ الْحُسَیْنُ (ع) مَکَّهَ کَانَ دُخُولُهُ إِیَّاهَا یَوْمَ الْجُمُعَهِ لِثَلَاثٍ مَضَیْنَ مِنْ شَعْبَانَ دَخَلَهَا وَ هُوَ یَقْرَأُ «وَ لَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقاءَ مَدْیَنَ قالَ عَسى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنِی سَواءَ السَّبِیلِ»[۱] ثُمَّ نَزَلَهَا فَأَقْبَلَ أَهْلُهَا یَخْتَلِفُونَ إِلَیْهِ وَ مَنْ کَانَ بِهَا مِنَ الْمُعْتَمِرِینَ وَ أَهْلِ الْآفَاقِ وَ ابْنُ الزُّبَیْرِ بِهَا قَدْ لَزِمَ جَانِبَ الْکَعْبَهِ فَهُوَ قَائِمٌ یُصَلِّی عِنْدَهَا وَ یَطُوفُ وَ یَأْتِی الْحُسَیْنَ (ع) فِیمَنْ یَأْتِیهِ فَیَأْتِیهِ الْیَوْمَیْنِ الْمُتَوَالِیَیْنِ وَ یَأْتِیهِ بَیْنَ کُلِّ یَوْمَیْنِ مَرَّهً وَ هُوَ أَثْقَلُ خَلْقِ اللَّهِ عَلَى ابْنِ الزُّبَیْرِ قَدْ عَرَفَ أَنَّ أَهْلَ الْحِجَازِ لَا یُبَایِعُونَهُ مَا دَامَ الْحُسَیْنُ (ع) فِی الْبَلَدِ وَ أَنَّ الْحُسَیْنَ (ع) أَطْوَعُ فِی النَّاسِ مِنْهُ وَ أَجَلُّ.[۲]
[۱]– القصص: ۲۲٫
[۲]– الارشاد: ۲۰۲، تاریخ الطبری ۳: ۲۷۲، الفتوح لابن اعثم ۵: ۲۵ اشار الی الآیه، الکامل فی التاریخ ۲: ۵۳۱، تسلیه المجالس و زینه المجالس ۴: ۱۶۲ لم یشر الی الآیه، البحار ۴۴: ۳۳۲، العوالم ۱۷: ۱۸۱، اعیان الشیعه ۱: ۵۸۸، وقعه الطف: ۸۶، موسوعه کلمات الامام الحسین (ع): ۳۰۵٫
پاسخ دهید