– من پسر چهار ساله‌‌ای دارم و الآن باردار هستم، فرزند من هم دختر است. می‌خواستم از لحاظ آداب رسیدگی به فرزند دوم که در مقابل پسر خود می‌خواهم انجام دهم بپرسم. چه شرایطی لازم است انجام دهم؟ از لحاظ بهداشتی حمّام بردن، از لحاظ عوض کردن لباس و پوشاک، اگر احتمالاً یک موقع برخوردی پیش بیاید، مثلاً بخواهم جلوی پسر چهار ساله‌ی خود تعویض لباس کنم، از لحاظ دینی اشکالی ندارد که به تفاوت جنسی خود و دختری که تازه می‌خواهم به دنیا بیاورم پی ببرد؟ راهنمایی کنید.

– این نگرانی که نسبت به تفاوت جنسیّت دختر و پسر وجود دارد باید این‌گونه پاسخ دهیم. باید یک روال طبیعی را برای تعویض فرزند در زندگی خود داشته باشیم. یعنی یک موقع نباشد که فرزند بزرگ را حسّاس کنیم. مثلاً یک موقع این مادر دارد فرزند کوچک خود را عوض می‌کند، همیشه روی این بچّه برای عوض کردن باز است، همین که پسر بچّه‌ی چهار ساله‌ی آن‌ها می‌خواهد بیاید می‌گوید نیا، زشت است. این حسّاسیّت ایجاد می‌کند، اصلاً او را کنجکاو می‌کند که مگر چه خبر است؟ چیست؟ این بد می‌شود.

ولی از ابتدا مادر برای این‌که این کودک بزرگ‌تر، پسر بزرگ‌تر، در معرض این مسائل قرار نگیرد دقّت کند. مثلاً مادر همیشه وقتی می‌خواهد فرزند خود را عوض کند در یک جایگاه خاصّی عوض کند، همیشه هم همین‌طور باشد، یک مراقبتی انجام شود که فرزند بزرگ دائم در معرض فرزند کوچک نباشد که مادر مجبور شود او را نهی کند، امر کند، دور کند.

امّا نکته‌ی دوم، اگر یک موقع ما دیدیم پسر ما در این سن به جنسیّت خواهر خود پی برد که چه تفاوت‌هایی وجود دارد، مادر خیلی نگران نشوند. در این سن بچّه‌ها کنجکاو هستند، کنجکاوی‌های آن‌ها هم کنجکاوی‌های خطرناک نیست که خدای ناکرده بگوییم منجر به مشکلات و انحرافات جنسی در فرزند ما می‌شود، نه این‌طور نیست. اگر یک موقع آمد و دید نگوییم خیلی اتّفاق بدی افتاد، نگران شویم، گریه کنیم که بچّه‌ی ما خراب شد. اتّفاقاً این‌جا باید خیلی طبیعی برخورد کرد. اگر یک موقع ما حسّاسیّت بیش از حد نشان دهیم کنجکاوی عود می‌کند که چرا مادر دوباره این رفتار را از خود نشان داد؟ بدتر می‌شود.

لذا حتّی اگر آمد پرسید مادر، چرا من با او تفاوت دارم؟ خیلی راحت، به اندازه‌ی درک یک پسر چهار ساله به او می‌گوییم که تفاوت پسرها و دخترها این است، در همین حد. مطمئن باشند این پسر هیچ کنجکاوی نسبت به خواهر خود نخواهد کرد. پس دو نکته، نکته‌ی اوّل این بود که مراقبت داشته باشیم، ولی نه مراقبتی که حسّاسیّت ایجاد می‌کند، این را دقّت کنیم. نکته‌ی دوم اگر یک موقع دید باز هم فکر نکنیم که اتّفاق خاصّی افتاده، نه، خیلی طبیعی برخورد کنیم. حتّی اگر او سؤال هم کرد سؤال او را پاسخ بدهیم.