نگاه‌هاى جایز (به شرط آن که بدون قصد لذت و ریبه) عبارت است از:

۱ – نگاه به زن روستانشین که نوعاً خود را نمى‌پوشاند،[۱]

۲ – نگاه به عکس بى‌حجاب زن ناشناس،

۳ – نگاه هم‌جنس به هم‌جنس (به جز عورت)،

۴ – نگاه به زن به منظور ازدواج (با شرایط خاص)،

۵ – نگاه به زن کهنسال[۲] که هیچ گونه رغبتى به ازدواج با او نیست،

۶ – نگاه به زن غیرمسلمان؛ خواه از اهل کتاب باشد یا نه.[۳]

تبصره. جواز نگاه‌هاى یاد شده در صورتى است که با قصد لذت و یا ترس افتادن به گناه همراه نشود.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – از نظر برخى مراجع (آیات عظام بهجت و مکارم شیرازى).

[۲] – جاهایى که به طور معمول نمى‌پوشانند (مانند موها، گردن و دست‌ها).

[۳] – به جز جاهایى که به طور معمول مى‌پوشانند.