نه ماه است با پسری آشنا شدم. عاشق همدیگر هستیم. ولی وقتی از ازدواج در آینده سؤال میکنم، طفره میرود. امّا وقتی میگویم قصد من ازدواج است و در غیر این صورت جدا میشوم به هر ترتیبی نمیگذارد جدا شوم. چه کار کنم؟ از کجا بفهمم مرا برای ازدواج میخواهد یا نه؟ کمکم کنید از افکار مرموز این پسر سر در بیاورم.
معمولاً قصد دختران از رابطه دوستی با جنس مخالف ازدواج و نیت پسران لذت طلبی است. عقل سلیم و احکام شرع حکم میکنند که انسان از ابتدا وارد چنین مخاطره ای نشود و خود را در چنین دامی نیندازد. بازی پرخطری که بیشک بازنده اصلی آن دختران هستند.
در مورد شما تنها راه محک علاقه واقعی او به شما این است که قاطعانه از او بخواهید هرچه سریعتر به خواستگاری شما بیاید و خانوادهها از ارتباط شما مطلع گردند. اگر پذیرفت که هیچ؛ در غیر این صورت هرچه سریعتر به ارتباط خود پایان دهید و سعی کنید با توکل به خدا و بالا بردن شایستگی های خود، به ازدواج از راه درست و معقول آن بیاندیشید. اعتماد به دوستی به نیت ازدواج در اکثر موارد راه مناسبی برای ازدواج نبوده است. به صلاح شماست که آینده خود را معطل چنین فردی نکنید و موقعیت های پیش روی خود را برای چنین فردی تباه ننمایید. تنها ثمره ارتباط شما با چنین فردی لطمه خوردن به آبروی شما و از دست رفتن موقعیتهای مناسب ازدواج در آینده میباشد.[۱]
پی نوشت
[۱] – ر.ک: شهید مطهری، اخلاق جنسی.
پاسخ دهید