کلینی به سند خود از امام صادق (ع) روایت کرده است که فرمود:
عبّاس نزد امیر مؤمنان (ع) آمد و گفت: ای علی! مردم اتفاق کرده‌اند که رسول خدا را در مصلّای بقیع دفن کنند و مردی از آنان، امامت آن‌ها را به عهده گیرد. امیر مؤمنان (ع) به سوی مردم خارج شد و فرمود: ای مردم! رسول خدا (ص) رهبر و پیشوا هستند؛ چه زنده و چه مرده. و فرمود: حضرت را در آن بقعه‌ای که در آن گذشتند، مطابق وصیّتشان دفن می‌کنم. سپس مقابل در ایستاد و بر آن حضرت نمازگزارد و بعد از آن، دستور داد مردم ده نفر ده نفر نماز می‌خواندند و خارج می‌شدد.
هم‌چنین به سند دیگر از امام باقر (ع) روایت کرده است که فرمود:
وقتی پیامبر اکرم (ص) وفات یافت، فرشتگان و مهاجرین و انصار، گروه گروه بر او نماز خواندند. امام افزود: امیر مؤمنان (ع) فرمود: در حال صحّت و سلامت رسول خدا (ص) از آن حضرت شنیدم که می‌فرمود: این آیه‌ی شریفه درباره‌ی درود بر من، بعد از این که خدای متعال مرا قبض روح کر، نازل شده است: (إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً)[۱]؛ همانا خدای متعال و ملائکه‌ی او بر پیامبر اکرم (ص) درود می‌فرستند؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید! بر او درود بفرستید و سلام گویید و تسلیم فرمانش باشید.
الصّلاه علیه (ص)
روی الکلینیّ:
عَنْ عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ، عَنْ حَمَّادٍ، عَنِ الْحَلَبِیِّ، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: أَتَى الْعَبَّاسُ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (ع) فَقَالَ: یَا عَلِیُّ إِنَّ النَّاسَ قَدِ اجْتَمَعُوا أَنْ یَدْفِنُوا رَسُولَ اللَّهِ (ص) فِی بَقِیعِ الْمُصَلَّى وَ أَنْ یَؤُمَّهُمْ رَجُلٌ مِنْهُمْ، فَخَرَجَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع) إِلَى النَّاسِ فَقَالَ: یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) إِمَامٌ حَیّاً وَ مَیِّتاً وَ قَالَ: إِنِّی أُدْفَنُ فِی الْبُقْعَهِ الَّتِی أُقْبَضُ فِیهَا، ثُمَّ قَالَ عَلَى الْبَابِ فَصَلَّى عَلَیْهِ، ثُمَّ أَمَرَ النَّاسَ عَشَرَهً عَشَرَهً یُصَلُّونَ عَلَیْهِ ثُمَّ یَخْرُجُونَ.[۲]
و روی أیضاً:
عَنْ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى، عَنْ سَلَمَهَ بْنِ الْخَطَّابِ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ سَیْفٍ، عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ، عَنْ جَابِرٍ، عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: لَمَّا قُبِضَ النَّبِیُّ (ص) صَلَّتْ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَهُ وَ الْمُهَاجِرُونَ وَ الْأَنْصَارُ فَوْجاً فَوْجاً، قَالَ: وَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع) سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ(ص) یَقُولُ فِی صِحَّتِهِ وَ سَلَامَتِهِ: إِنَّمَا أُنْزِلَتْ هَذِهِ الْآیَهُ عَلَیَّ فِی الصَّلَاهِ عَلَیَّ بَعْدَ قَبْضِ اللَّهِ لِی (إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً.[۳])[۴]
[۱] ـ احزاب /۵۵٫
[۲] ـ الکافی ۱: ۴۵۱ ح ۳۷، الارشاد ۱۰۰ و دعائم الإسلام ۱: ۲۳۴ و کفایه الاثر ۱۲۵ و المناقب لابن شهر آشوب ۱: ۲۳۹ مع اختلاف فی الالفاظ، البحار ۲۲: ۵۳۶ ح ۳۸ عن کفایه الاثر.
[۳] ـ احزاب :۵۶٫
[۴] ـ الکافی ۱: ۴۵۱ ح ۳۸، المناقب لابن شهر آشوب ۱: ۲۳۹ مع اختلاف فی الالفاظ.
پاسخ دهید